Երբ առաջին անգամ 335
Զնգաց
Հոկտեմբերի հի՛մնը։
Եվ առաջին այդ մեր
Մարտիկներից բացի —
Պառկած են այնտեղ ընկերներ, 340
Վիթխարի, արի ընկերներ,
Որ պայքարի համար մեր վեհ
Քառուղիներ բացին։
Սակայն բոլո՛ր այդ վեհ շիրիմների կողքին
Կա առաջի՛նը, մե՛ծը։ 345
Այդ բոլորի կողքին— այն մեծագո՛ւյնը կա։
Կանգնած է նա այնտեղ, իբր անհաղթ փառքի
Մի վիթխարի վկա։
Պառկած է այնտեղ — Լենինը.․.
Մեր կարմիր Ղեկավարը — 350
Լսո՞ւմ եք․․․
Այդպիսի ղեկավար — չկա,
Ու չի՛ եղել երբեք —
Ո՛չ երեկ,
Ո՛չ առաջ, 355
Ո՛չ հնո՛ւմը։
Լենինը —
Ուղեղն էր մեր դասի.
Մեր դասի հոգի՛ն էր։
նրա ամե՛ն մասում 360
Հոսում էր մեր դասի արյունը։
Նրա մկա՛նն ամեն,
Ամեն բջիջը մի —
Դասակարգի համար եռում էր, պայքարում էր։
