Մի ամբողջ փողոց նա այդպես անցավ,
Մինչև հանդիպեց մի մարդու, 425
Որ երեսը շրջել չկամեցավ...
— Երե՛սդ,— գոռաց Շավարշը,— դեպի պատը,
Թե չէ՝ ռեխ֊մռեխդ հիմի կջարդեմ․․․
Բայց այդ զարմանալի մարդը
Մաուզերը քաշեց — ու կանգնեց նրա դեմ։ 430
Շավարշը շվարեց․ երա՞զ էր, տե՞նդ,—
Ուզեց մաուզերի բլթակը քաշի,
Երբ հանկարծ հետևից մի ծանր ձեռք
Բռունցքով խփեց Շավարշին։
Շավարշը օրորվեց, ընկավ մայթին․ 435
Փողոցը երերաց աչքերում․ մթնեց.
Ու թվաց Շավարշին, թե այդ մարդը
Քաշեց իր ուղեղում երկաթե պատնեշ․․․
Չլսեց էլ Շավարշը իր խմբի տղերանց
Մաուզերների ձայնը և չզգաց անգամ, 440
Թե ինչպես Եգորը հանկարծ
Քարի պես ծանրածանր — իր վրա ընկավ։
Չտեսավ Շավարշը և այն, թե հետո
Իր խմբի մնացորգր ո՞նց նահանջեց․
Լոկ թվում էր նրան, թե մեկը երկաթով 445
Այրում է իր ականջը։
Եվ տանը միայն, երբ աչքերը բացեց,
Ուշքի եկավ մի քիչ— հասկացավ, որ այդ մարդը
Որին հանդիպել էր — եղել է իր մեծ
Խաչեղբայր — Խմրապետ Սմբատը։ 450
․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
