Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
65
Եվ մի՝ վհատիր մուժիկի համա՛ր դու.
Ինչքա՜ն չարչարանք է արդեն նա կրել
Կրել է նաև այս երկաթ ճանապարհը,
Եվ ինչքա՜ն է, ինչքա՜ն է կրելու նա դեռ։
Կկրի նա ամբողջը, — և կրծքով իր համա՛ր նա
70
Կհարթի ճանապարհ լուսագես, —
Բայց ափսո՜ս որ, Վա՛նյա, գեղեցիկ կյանքին այդ
Չենք հասնի ոչ դու և ոչ ե՛ս։
|
|