15
Կախաղաններ կանգնել հարյուրներով,—
Այս քաղաքում հիմա եռում է կյանք մի նոր,
Զարմանալի մի կյանք։— Այստեղ հիմա
Բանվորական դեմքեր դու կտեսնես միայն,—
Երևանից մինչև օվկիանոսը Խաղաղ, 20
Օ, աշխարհո՛ւմ ամբողջ դժվա՛ր լինի մի այլ
Այսքան անխոնջ, զգաստ, խստաբարո քաղաք։—
Այստեղ զգաստ դեմքեր լոկ կտեսնես քո շուրջը,—
Պարզ, հասարակ դեմքեր, դեմքեր, որ լուրջ են,
Ինչպես տարիքը, հոգսը, ինչպես «վերին» 25
Իմպերատիվը սերունդների... ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
Այս հասարակ մարդկանց բազմություններն ահա,
Որ դեմքերի վրա ունեն պահած
Մի անխորտակ վճիռ,— այս մարդկանց ես 30
Տեսա գործի ժամին, տեսա հրկեզ
Հնոցների առաջ,— տեսա ինչպես
Գուրգուրանքով, սիրով, լրջությամբ խոր
Այդ ժխորում գործի, այդ պայքարում
Ընդդեմ նյութի,— անդուլ, գիշեր ու զօր, 33
Ընդվզում են նրանք ու մաքառում։—
Ինձ հմայեց այդ տենդը։— Այդ պայքարում վսեմ
Օ, ո՛չ թե մարդն էր լոկ խոփեր կոփում,
Այլ ներշնչում էր և՛ նյութը մի անհուն սեր
Աշխատանքում կոփվող նրանց ոգուն։ 40
Տեսա հետո նրանց ես հանգստի ժամին,
Թատրոններում տեսա, միտինգներում,—
Եվ ամենուր նրանց այդ լուրջ, այդ խստամիտ,
Այդ մաքառող ոգի՛ն էր խանդից եռում։—
Եվ ամենուր նրանց հայացքների միջից 45
Աննինջ, հոգսը դեմքին, հետապնդում էր ինձ
Այն ղեկավարը մեծ, խստաբարո,
