Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Դա՛փնիս ու Քլոյա,.. Հիմա — մեզ համար մեռած մի
լեգենդ է
Սերն ու մորմոքը ձեր ջինջ,— էլ ինչո՞ւ է ձեր վեպը
հուզում։
|
|
Ո՞նց իմանար Հոմերոսը, որ — կործանվի երբ
Տրովա՛դան —
Քե՛զ է ավար մնալու ողջը, «թշվա՛ռ Թերսիդես»։—
|
|
XXXVII
Դու արձագանքն ես լսում այսօրվա մարտերում
խոսքերի՛ այն,
Որ — Թերսիդեսն է ասել զորքերի առաջ դեռ հնում։—
|
|
XXXVIII
Ո՛չ Աքիլլեսը մարմար, ո՛չ լուսե Պատրոկլը,
ո՛չ Ուլիսը,—
«Բութ» Թերսիդեսն էր անմահ քո հերոսը միակ,
Հոմերո՛ս։—
|
|
Ա՜խ, արթնանում է հաճախ ձևը — մեռած համարվող․—
Կյա՛նք, քո ծիլերը հաճախ — հին կերպարանք են
հագնում։—
|
|
Դուք սավառնում էիք վեր, կյանքը՝ տավիղ անվանում,—
Բայց — ձեր կյանքում և երգում կա՞ր դաշնության
արդյոք հետք։
|
|