ուրեմն ավելի քարդ և արտահայտիչ ձևեր: Գրական այդ ուղղությունն էր — ռուսական ֆուտուրիզմը:
(
,
Կուսակցական մեր վերջին համագումարին ընկ. Ա. Հովհաննիսյանի կոմունիստական դաստիարակությանը նվիրված զեկուցումից հետո, վիճաբանությունների ժամանակ, ընկերներից մեկը հարց բարձրացրեց, թե ինչո՞ւ զեկուցողը ո'չ մի խոսք չասավ այն վերաբերմունքի մասին, որ պիտի ունենա մեր կուսակցությունը դեպի արվեստները և գեղեցիկ գրականությունը։ Ընկերոջ հարցը ավելի քան տեղին էր և ցույց էր տալիս մի հանգամանք, որ վաղուց արդեն հերթական պիտի համարել — այսպես կոչված «գեղեցիկ գրականության» խնդիրը մեզանում։ Այդ իբրև թե «երկրորդական» խնդիրը այսօր հուզում է շատ շատերի, մանավանդ երիտասարդության միտքը և հարկավոր է, որ մեր կուսակցությունը հարկ եղած ուշադրությունը դարձնե իդեոլոգիական այդ ֆրոնտի վրա ևս. մի կարևորագույն ֆրոտի, որ մենք կասենք՝ միանգամայն լքված է և թողնված իր սեփական բախտին՝ անղեկ ու անառագաստ: Այո: Վաղուց արդեն հասունացել է այդ խնդիրը մեզանում և այսօր արդեն հրամայական պահանջ է դարձել, որպեսզի մեր կուսակցությունը եթե ոչ հիմնովին, գոնե մոտավորապես ճշտե իր դիրքն վերաբերմունքը այդ ֆրոնտում
