− Ինչե՞ն գիտես,– ըսավ Գարեգին, թեթև ժպտելով։
− Քիչ մը հոգեբան եմ,– պատասխանեց Սերգիս,− մանավանդ բարեկամներուս մասին։
Եվ երիտասարդը սկսավ թվել բոլոր այն առավելությունները, որոնք առաջ պիտի գային այսպիսի ամուսնութենե մը։ Նախ՝ Գարեգին կսիրեր Սաթենիկը, ասիկա չէր կրնար ուրանալ և իրավ ալ Գարեգին չուրացավ−և հավանորեն Սաթենիկ ալ անտարբեր չէր երիտասարդին մասին։ Բավական ատեն իրարու հետ ապրած ըլլալով, զիրար լավ ճանչցած ու իրարու հատկությունները գնահատած էին, այնպես որ իրենց ամուսնության մեջ հուսախաբ ըլլալու երկյուղը չունեին։ Ու, հետո, տիկին Սաթենիկ կատարյալ տանտիկին մըն էր, որ ոչ թե բեռ մը պիտի ըլլար իր ամուսնույն, այլ անոր համար խնայողության միջոց մը․․․Վերջապես Սերգիս իր բոլոր պերճախոսությունը թափեց, համոզելու համար Գարեգինի, որ արդեն, ինչպես ըսինք, սրտին խորեն հակառակ չէր ամուսնական ծրագրի մը։
− Եվ սակայն միջոցը շատ սուղ է,− առարկեց իր բարեկամին,− ինչպե՞ս երկու շաբաթվա մեջ կրնանք պատրաստվիլ, ամուսնանալ և մեկնիլ։
− Այդ մասին անհոգ եղիր,− պատասխանեց Սերգիս,− ես կտեսնվիմ տնօրենին հետ և հրաման կառնեմ շաբաթ մը հետաձգելու ճամփորդությունդ, նույնիսկ ամուսնական բացառիկ ծախքերուդ համար կրնանք ամսականներուդ ի հաշիվ գումար մըն ալ ուզել, զոր հոժարակամ կվճարեն։ Նույնիսկ եթե պետք ըլլա։ Ես քեղի փոխատվություն մը կընեմ։
Գարեգին երախտագիտությամբ իր բարեկամին նայեցավ։
− Շնորհակալ եմ քու պատրաստակամութենեդ,− ըսավ,− միայն թե նույնիսկ եթե վայրկյան մը լրջորեն նկատողության առնենք այս ամուսնության խորհուրդը, դարձյալ միայն խնդիրը մեզնով չլմննար, պետք է նաև, որ Սաթենիկի հավանությունն ալ ունենանք։
− Ատիկա ինծի թող, ես կկարգադրեմ, նախ դուն քու որոշումդ տուր, վերջնական, անդառնալի որոշումդ։
Եվ Սերգիս կրկին սկսավ իր բարեկամը համոզել, որպեսզի անմիջապես իր որոշումը տա։ Ի վերջո՝ Գարեգին՝ հաղթահարյալ գոչեց.
