− Շիտակը, նորեն չկրցա հասկնալ,− պատասխանեց Երանիկ միամտորեն։
− Առ այժմ դուն ըսածիս պես վարվե, հետո կհասկնաս ամեն բան,− հարեց Ղուկաս էֆենտի խոսքը կարճ կապելով։
Հետևյալ օրը, առտուն կանուխ, երկու բարեկամները մեկնեցան։ Դուրս ելլելե առաջ, րոպե մը, Քերովբե էֆենտի հաջողեցավ աոանձին մնալ Երանիկի հետ և ըսավ.
− Կհուսամ, որ խոստումդ չես մոռնար և այսօր կուգաս զիս տեսնելու։
− Այս, այո, անպատճառ պիտի գամ և շատ շնորհակալ ու երախտագետ պիտի ըլլամ, եթե ըսելիք խնդիրքս չմերժես։
− Եթե հրամանդ անկարելի բան մը չէ, արդեն հիմակվանե կատարված կրնաս նկատել,− պատասխանեց կնահաճո վաճառականը։
− Ոչ թե անկարելի՝ այլ շատ դյուրին բան մըն է ձեզի համար, գրեթե շատ ոչինչ բան մը, որ սակայն մեծ կարևորություն ունի ինծի համար։
− Ուրեմն ժամը երեքին կսպասեմ։
Երանիկ ճշտապահ գտնվեցավ և ժամը երեքին ներկայացավ Քերովբե էֆենտիի գրասենյակը։
Վաճառականը, որ անհամբեր կսպասեր իր գեղեցիկ այցելուհիին, ամեն միջոց նախապես ձեռք առած էր, որպեսզի իրենց տեսակցության միջոցին ոևէ անակնկալ այցելություն մը վրա չհասներ, և խստիվ պատվիրած էր, որ թե գործի և թե ոևէ պատրվակով չգային զիրենք անհանգիստ ընել։
Քերովբե էֆենտի շատ հետաքրքիր էր իրեն ըլլալիք առաջարկը կամ խնդրանքը իմանալու և այս մասին իզուր կջանար ինքնիրեն գուշակություն մը ընել, բայց Երանիկի առաջին խոսքերեն հասկցավ թե խնդիրը ինչի՞ վրա է։
− Նախ հարցում մը ունիմ քեզի,− ըսավ Երանիկ, բարևտուքի սովորական ձևակերպություններեն ետքը−և կուզեմ, որ անկեղծորեն պատասխանես։
− Խոսե տեսնենք։
− Էրիկս, որ Սամսոն կգտնվի, քու կողմե՞դ ղրկված է։
Քերովբե էֆենտի թեթևապես ժպտեցավ։ Խորհրդավոր գաղտնիքին կծիկը կսկսեր քանդվիլ։
− Այո,− պատասխանեց։
