Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/354

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

− Չըլլա նե տնանկ ընենք,– կխորհեր ճամփան,– հանրագրություն մը պատրաստենք, ստորագրել տանք, հարկավ քանի մը հարյուր ստորագրություն կրնանք հավաքել…

Ճամփան նշմարեց իր ազգական խմբագիրը, որ աճապարանքով կերթար և իսկույն հիշեց, որ անոր ալ խոսելիք ուներ։

− Նշանի՜կ, Նշանի՜կ,− պոռաց։

Խմբագիրր կեցավ, տեսավ Մարգար էֆենտին ու վազեց եկավ ժպտերես։

− Ի՞նչ ասանկ կվազես կոր,− ըսավ վաճառականը։

− Խմբագրատուն կէրթայի կոր… ուշ մնացի։

− Սա մեր թաղին վրա բան մը չգրե՞ս…

− Ի՞նչ կա որ ձեր թաղին մեջ։

− Զարմանալի բան, այս ի՞նչ տեսակ խմբագիր ես, ամբողջ թաղը տակնուվրա եղած է և դուն լուր չունիս։

− Հավատացեք, որ բան մը չեմ իմացած, պատմեցեք տեսնեմ։

Մարգար էֆենտի իրողությունը քանի մը բառով բացատրեց և ավելցուց.

− Վաղվան թերթին մեջ պզտիկ աղվոր բան մը գրե։

− Շա՛տ աղեկ, Մարգա՛ր էֆենտի։

− Բայց չմոռնաս, անպատճառ գրես, կհասկնա՞ս կոր…

− Ինչո՞ւ պիտի մոռնամ, քանի որ այսչափ կփափաքիք, կգրեմ, ես կուզե՞մ ձեզ վշտացնել… ազգական ենք նե…

Մարգար էֆենտի ժիլեյին գրպանը խառնեց, ոսկի մը հանեց, տվավ Նշանիկին և ըսավ.

− Վաղն առտու թերթին մեջ տեսնելու եմ հա…

− Վստահ եղեք, հիմա կգրեմ, կհանձնեմ։

− Սանկ զորլու, կծու բան մը։

− Փափաքածեդ ավելի ավելի, այդ մասին բնավ հոգ մի ընեք։

Եվ խմբագիրը հեռացավ գոհ ու զվարթ տպավորության ներքև։

Այս գործն ալ տեսանք, մտածեց։

Դ

Երկուշաբթի առտու, կեսօրին մոտ, Ք․ թաղին փոքրիկ հրապարակի սրճարանը լեցված էր անգործ թաղեցիներով, որոնցմե ոմանք թուղթ և ուրիշներ նարտ կխաղային և մեկ քանիներ ալ սիկարեթ ծխելով օրվան քաղաքականությունը կվերլուծեին, երբ ներս