Սափորյան էֆենտի, Մարգար և Միհրանիկ էֆենտիներեն շրջապատված, առաջնորդվեցավ տուն, մինչ Մանուկ աղա քանի մը վայրկյան ետքը եկավ միացավ իրենց։
Մի քանի քաղաքավարական բանաձևերե ետքը, բնականաբար խոսք բացվեցավ օրվան հրատապ խնդրին վրա։
− Ձեր քննության արդյունքը ի՞նչ եղավ, գաղափար մը կազմեցիք խնդրին վրա,− հարցուց Մարգար էֆենտին փաստաբանին։
− Դեռ բոլոր վկաները չլսեցինք։
− Բայց գլխավորները մտիկ ըրիք։
− Այո՛, մեկ քանի հոգի հարցուփորձեցինք,− պատասխանեց փաստաբանը, որ խուսափիլ կուզեր կարծիք հայտնելե։
− Է՛յ, վեր ի վերո ի՞նչ եղավ ձեր տպավորությունը։
− Էֆենտիմ, կնճռոտ է խնդիրը, շատ կնճռոտ, լուսաբանության կարոտ է․․․
− Ամեն պարագայի հարկավ ալ համոզվեցաք, որ Պողոս էֆենտին Թաղ. Խորհրդի գլուխ չկրնար կենալ…
− Այսինքն՝ ինչպես ըսի՝ դեռ եզրակացության մը չենք հա¬րած։
− Տոքթ. Ծրարյան էֆ-ն ի՞նչ կըսեր կոր։
− Կարծիքի փոխանակություն չունեցանք։
Եվ այսպես փաստաբանը խույս կուտար Մարգար էֆ-ի հետապնդումներեն։
Մանուկ աղա միջամտեց խոսակցության։
− Էֆենտիմ,− ըսավ,− այս խնդրին մեջ չորս գլխավոր կետ կա…
Հետո այդ ամեն մի գլխավոր կետերն ալ շատ մը երկրորդական կետերու բաժնեց և ճաշի ամբողջ տևողության միջոցին խոսեցավ առանց կարենալ բան մը հերքելու կամ հաստատելու։ Ապա հարկ տեսավ խնդրին պատմականը ընելու։
− Պողոս պատրիարքին օրով, դեռ սահմանադրությունը չհաստատված, այս մեր թաղը․․․
Ք. թաղի ազգային կեսդարյան պատմությունն էր, որ կպատմեր և որ հանգեցավ մինչև ժամկոչ Վարդանի միջադեպը։
Տիկին Սաթեն բնականաբար ինքն ալ խոսքի խառնվեցավ և չկրնալով իր պաղարյունությունը զսպել՝ քանի մը ծանր ակնարկություններ ըրավ տիկին Շազիկի հասցեին։
− Ան չըլթիկը, ան անամոթը… ինք պատճառ եղավ, որ բոլոր
