Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/54

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

− Ի՞նչ վերջնական կարգադրություն,− հարցուց աղջիկը անմեղ չարաճճիությամբ մը։

− Երկուշաբթի օրը պիտի գանք խոսք-կապ բերելու։

Ռոզիկ չպատասխանեց, բայց Լևոն զգաց որ իր թևին տակ աղջկան բազուկը թեթև մը սրսռաց։ Այդ սարսուռը անճառելի հեշտություն մը պատճառեց երիտասարդին։

− Գո՞հ եք,– հարցուց փաղաքշոտ ձայնով մը։

Ռոզիկ Լևոնի երես նայեցավ և կարմրելով ժպտեցավ։ Այս համր խոստովանությունը չբավականացուց երիտասարդը, որ կրկին պնդեց.

− Ըսե՛ք, խնդրեմ, գո՞հ եք…

− Այո,− մրմնջեց Ռոզիկ ալ ավելի կարմրելով։

− Եվ գիտե՞ք որ Ղուկաս էֆ. հրաման տվավ ուզած ատենս ձեզ այցելության գալու, առանց երկուշաբթիի պաշտոնական գործողության սպասելու։

− Ուրեմն հիմա մեզի հետ վեր կելլեք ու կնստինք կխոսակցինք:

− Ոչ այսօր, բայց վաղը իրիկուն անպատճառ պիտի գամ։

Երիտասարդը նույն միջոցին շատ կփափաքեր օգտվիլ Ղուկաս էֆենտիի տված արտոնաթենեն − սակայն չուզեց շատ վրաձգոց երևնալ։ Մանավանդ որ տիկին Թագուհի դեռ տեղեկություն չուներ ամուսնույն տեսակցութենեն։ Լավագույն էր, որ օր մը գոնե անցներ։

− Եվ անգամ մը, որ նշանվինք, ալ այն ատեն անմիջապես հարսանիքի պատրաստության կսկսինք,− շարունակեց Լևոն, որ բոլորովին խանդավառված էր,− քանզի պետք է, որ շուտով Փարիզ վերադառնամ… ասկե զատ փետրվար ու մարտ ամիսները Փարիզի ամենեն փայլուն եղանակն է, պետք չէ որ փախցնենք։

Ալ հասած էին դռան առջև և հարկ էր բաժնվիլ։

Տիկին Թագուհի կրկին և կրկին շնորհակալություն հայտնեց երիտասարդին, մինչ Ռոզիկ խնդալով ըսավ.

− Ուրեմն, այսպես, վաղը իրիկուն անպատճառ կսպասենք։

Մայրը, որ աղջկան ու երիտասարդի միջև փոխանակված խոսակցությունեն տեղեկություն չուներ, զարմացած Ռոզիկի երեսը նայեցավ, որ միշտ ծիծաղով բացատրեց.

− Լևոն էֆենտին այսօր հորս հետ տեսակցելու գացեր է և