− Եթե չեմ սխալիր Գարեգին էֆ.-ին է,− ըսավ Տիրան դեպի երիտասարդը դաոնալով։
− Այո՛,− ըսավ Պողոս էֆենտին,− մեր մյուսյու Գարեգինը պիտի հաջորդե քեզի։
− Ատկե լավագույն ընտրություն մը չէիք կրնար ընել։
− Հիմա քենե կխնդրեմ, որ տետրակները և թուղթերը իրեն հանձնես և միևնույն ատեն ընթացիկ գործերուն մասին պետք եղած տեղեկություններն ալ տաս։
− Գլխուս վրա,− պատասխանեց Տիրան։
Հետո դեպի Գարեգինը դառնալով՝ հարցուց․
− Եթե կհաճիք, քովի սենյակը երթանք և տետրակները հանձնեմ, արդեն դուք այնքան վարժ եք գործերուն, որ մեծ բան մը չունինք ընելիք, կես ժամեն կլմնցնենք։
− Ավելորդ է ձեր հանձնառնելիք հոգնությունը,− ըսավ Գարեգին, ոտքի ելնելով։
− Ւնչո՞ւ համար,− հարցուց Տիրան զարմացած։
− Որովհետև ես չպիտի կրնամ ընդունիլ Պողոս էֆ․-ի առաջարկած պաշտոնը։
− Բայց ընդունեցիր արդեն,− գոչեց վաճառականը։
− Իրավ է, որ քիչ մը առաջ չմերժեցի ձեր առաջարկությունը,– պատասխանեց Գարեգին,− բայց հիմա միտքս փոխեցի։
− Ի՞նչ պատճառով,− հարցուց Պողոս էֆ.։
− Քիչ մը առաջ ձեր ըրած դիտողություններուն համար։
− Մարգար էֆ․-ի մասին ըրածներո՞ւս կակնարկես,− հարցուց վաճառականը ժպտելով։
− Այո՛,− պատասխանեց Գարեգին,− խնդիրը սակայն Մարգար էֆենտիին վրա չէ, խնդիրը այն է, որ ինծի պաշտոն մը կառաջարկեք՝ պարզապես զիս գործիք ընելու համար ձեզի և այս բանն է, որ չեմ կրնար ընդունիլ։
− Կտեսնեմ, որ հակառակ համբավիդ, բնավ գործնական մարդ չես եղեր։
− Թերևս այնպես ըլլա։
− Ուրեմն կնախընտրես քու ապագադ զոհե՞լ Մարգար էֆ․-ի պես անպատիվ մարդու մը համար, փոխանակ ինծի հետ համաձայնելու։
− Մինչև այս ապրած եմ առանց իմ համոզումներս և խղճմտանքս