− Բայց թող առնելիք ըլլա, ես ալ հարկավ անոր գլխին խաղ մը կբանամ։
− Ինչ որ ընեք, իրավունք ունիք, բայց խնդիրը այն է, որ բան մը կրնա՞ք ընել։ Դատերը իրենն են՝ իրավունք ունի ուզած փաստաբանին հանձնելու, մյուս կողմե հիմա Կեդրոնական Վարչության որոշումով բազմած է Թաղ․ Խորհուրդի ատենապետի աթոռին վրա և ձենե ոևէ կախում չունի։ Լավագույն է, որ ձայներդ քաշեք նստիք։ Մարգար էֆենտին վարպետորդի մարդ է, հետը գլուխ չեք կրնար ելլել, անիկա ձեզի պես մեկ քանի փաստաբան մատին վրա կխաղցնե։
Պողոս էֆենտի դիտմամբ այս խոսքերը կըներ ավելի գրգռելու համար իր խոսակիցը։
− Ինծի Սափորյան կըսեն, գիտե՞ս,− գոչեց փաստաբանը բորբոքած։
− Անոր ալ Սասանյան կըսեն,− պատասխանեց Պողոս էֆենտի հանդարտությամբ։
− Անիկա թերևս կրնա քու աչքդ վախցնել, բայց իմին․․․
− Ես ինչո՞ւ պիտի վախնամ իրմե…
− Եթե չվախնայիր, այդպես տեղի չէիր տար և գյուղը ձգելով չէիր փախչիր…
Հիմա կարգը եկած էր փաստաբանին՝ վաճառականը գրգռելու։
Պողոս էֆենտի լռություն պահեց։ Բայց փաստաբանը շարունակեց։
− Ես եթե քու տեղդ ըլլայի՝ բոլորովին տարբեր ընթացք մը կբռնեի, ես պայքարի մարդ եմ… ասկե զատ իրավունքը քու կողմդ է։
− Ի՞նչ ընեի, քանի որ Վարչությունը ի վերջո Մարգար էֆենտիի կողմը բռնեց։
− Բողոքե՛, էֆենտի՛մ,− գոչեց Սափորյան,− քննություն պահանջե, սպառնացի՛ր, պոռա՛, կանչե՛․․․ իրավունքդ ուզե։
− Հիմա ալ բանը բանեն անցավ,− պատասխանեց Պողոս էֆենտի։
− Ընդհակառակը բուն ժամանակն է։
− Ի՞նչ ընելու համար։
− Մարգար էֆենտիին նետելու համար Թաղ. Խորհուրդին միջեն։
