Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/567

− Միթե ես անկարո՞ղ եմ։

− Դուք ալ ձեր սահմանին մեջ կարող եք, բայց մեզի ավելի կարող մեկը պետք է։

− Վա՞յ, անկարո՞ղ եմ եղեր, հա՞,− գոչեց ուսուցիչը դողահար ձայնով մը։

− Մենք չուզեցինք ատանկ բան մը ըսել, բայց մեզ ստիպեցիր։

− Եվ ո՞ր կարող տեսուչն է, որ պիտի հաջորդե ինծի։

− Ատիկա մեր գիտնալիք բանն է,– պատասխանեց Մարգար էֆ․, չոր ձայնով մը։

− Պարոն Սուսերյանցը, այնպես չէ՞։

− Կրնա ըլլալ. մեր գիտնալիք բանն է։

− Երկերե՛ս, կեղծավո՛ր, խաբեբա՛,− մռլտաց ուսուցիչը իր ակռաներուն մեջեն։

− Բայց Սուսերյանցը կարծեմ ձեր սիրելի բարեկամն էր,− դիտել տվավ Մարգար էֆ․, ձեր գործակիցը և խորհրդատուն։

− Այո՛, զիս աղվոր խաբեց, հիմա կարգը ձեզի եկավ։

Մարգար էֆենտի հարկ չդատեց ավելի երկարելու այս վիճաբանությունը, ուստի Մանուկ աղային դառնալով՝ ըսավ.

− Գործերնուս նայինք, շատ ժամանակ չունինք։ Եկեղեցապատկան սրճարանին պայմանագրությունը պատրաստեցեք, հիմա նոր վարձակալը պիտի գա ստորագրե ու եռամսյան ալ պիտի վճարե։

− Այո՛, պատրաստ է,− պատասխանեց Մանուկ աղա։

− Թագուկ հանըմին համար հանձնարարական մը պիտի գրվեր Հոգաբարձության՝ որպեսզի հիվանդանոցին մեջ ընդունին զինքը․․․ գրվեցա՞վ։

− Ոչ տակավին։

− Ինչո՞ւ համար։

− Իր նյութական անկարողությունը հաստատող երկու վկաներ չկան… ասկե զատ լսեցինք, որ Թագուկ հանըմ տուն մը ունի եղեր, ուրկե ամսական 80 ղուռուշ վարձք կառնե։

− Ուրիշներ ալ ըսին, որ բացարձակ սուտ է ատիկա,− միջամտեց Մելիտոս էֆ.։

− Մոտեն գիտցող կա։

− Էյ, հիմա ի՞նչ պիտի ընենք,− հտրցուց Մարգար էֆենտի։

− Մանրակրկիտ քննություն մը պիտի կատարենք։