− Էֆենտին հո՞ս է,− հարցսւց Թորգոմ։
− Հրամմեցե՛ք, հոս է։
− Վայ դո՞ւ ես, մյուսյու Թորգոմ, աղեկ որ եկար, ես ալ քեզ տեսնել կուզեի,− գոչեց սանդուխին գլխեն Սիմոն աղան։
Հուսալից, Թորգոմ վեր ելավ։
− Աղբար, սա ի՞նչ խայտառակ մարդիկ են եղեր մեր թաղականները,− պոռաց սարաֆը իր հյուրը սենյակ առաջնորդելով, ալ ուրիշ բան չգտա՞ն ընելիք, էն առաջ քեզ ճամփեցին… վա՜յ, անպիտաններ… խաչ որ, երբ լսեցի, խաֆայիս թասը դարձավ, կարծես թե ուղղակի ինծի դեմ բան մը ըրած էին։ Ասիկա պարզապես Մարգար էֆենտիին կերած խալթն էր։
− Այնպես է,− հաստատեց ուսուցիչը։
− Որովհետև իրեն դեմ էիր, վրեժ կլուծե կոր։ Ասանկ խայտառակություն կըլլա՞։
− Կընեն կոր, ի՞նչ պիտի ընես։
− Ինչ պիտի ընեսը ի՞նչ է, անոնց հախեն գալու է. գիտե՞ս եթե ես քու տեղդ ըլլամ նե, ի՞նչ կընեմ։
− Ի՞նչ կընես, Սիմոն աղա։
− Հիմա պիտի ըսեմ, շատ աղեկ ըրիր, որ եկար, եթե չգայիր, լուր պիտի ղրկեի և կանչել տայի, որովհետև ժամանակ կորսնցնելու չէ, անմիջապես գործելու է։ Հիմա իս մտիկ ըրե…
− Խոսեցեք, Սիմո՛ն աղա, մտիկ կընեմ։
− Անմիջապես բողոքագիր մը կգրես կոր, սանկ հանրագրության պես բան մը, ամա զոոլու…
− Է՜յ,− ըսավ ուսուցիչը թեթև մը ժպտելով։
− Անոր մեջ եղածը չեղածը կպատմես, կըսես, որ թաղեցին իր տեսուչեն գոհ է, թե բոլոր եղածը անձնական թշնամության արդյունք է, թե բոլոր թաղը կբողոքե, թե խնդիրը շուտով կարգադրելու է, որպեսզի թաղին մեջ խռովություն չծագի, թե ծնողքները շատ հուզված են, և եթե հին տեսուչը իր պաշտոնին վրա չմնա, իրենց տղաքը օտար դպրոց պիտի ղրկեն և այլն։ Մոռցա ըսելու, որ այդ հանրագրությունը թաղեցիներուն բերնեն գրելու է, և գիրը քու գիրդ ըլլալու չէ։
− Իհարկե, այդպես պետք է,− պատասխանեց Թորգոմ ժպտելով։
− Ինծի նայե, ես փորձառու մարդ եմ, իմ խոսքս մտիկ ըրե, շուտով այդ հանրագրությունը պատրաստե և թաղեցիներուն ստորագրել
