գործդ չէ… դուն դպրոցին մեջ աղվոր դաս կուտաս։ Ասկե զատ, մարդ իրեն ի նպաստ ստորագրություն չկրնար հավաքել, և հավաքելու ալ չէ, որը վեր կքաշե, որը՝ վար…
− Ձեր դիտողությունը իրավացի է։
− Արդեն սկսած են ետևեդ խոսքեր ըսել։
− Ի՞նչ խոսք,− գոչեց ուսուցիչը վրդովված։
− Ճանըմ, ամենուն բերանը կրնա՞ս գոցել, կըսեն…
− Բալց ինծի դեմ ի՞նչ կրնան ըսել… ամենքն ալ ինծի իրավունք կուտան կոր, և Թաղական Խորհուրդը կդատապարտեն կոր։
− Այդ խոսքերուն շատ ականջ մի կախեր, անոնք երեսանց անանկ կըսեն, ետևեդ ալ տարբեր լեզու կգործածեն… հիմա գիտցած եղիր, որ թշնամիներ ունիս թաղին մեջ, ամեն մարդ բարեկամ մի կարծեր։
− Գիտեմ, որ քանի մը հակառակորդներ ունիմ։
− Ինչ որ է, խնդիրը այդ չէ, հիմա քեզի բան մը պիտի ըսեմ, ուշադրություն ըրե։
− Խոսեցե՛ք։
− Կուզե՞ս, որ այդ հանրագրության տակ գոնե 80-100 ստորագրություն ըլլա։
− Ճիշտ այդչափը բավական է։
− Լավ, ատիկա ես միայն կրնամ ընել…
− Դո՞ւն,− գոչեց Թորգոմ,− այդ ծառայությունը կուզես մատուցանել ինծի։
− Ինչո՞ւ չէ, ըսի քեզի, որ քեզ կսիրեմ… ասկե զատ ընելիքս ծառայություն չէ, այլ գործ մը։
− Ի՞նչ գործ,− հարցուց ուսուցիչը զարմացած։
− Քեզի 100 ստորագրություն պետք է, այնպես չէ՞։
− Այո՛, քիչ մը պակաս, քիչ մը ավել նշանակություն չունի։
− Ես քեզի պիտի բերեմ այդ ստորագրությունները։
− Շնորհակալ եմ։
− Շնորհակալության բան մը չկա, գործ մըն է, կընենք կոր… միայն թե, բաց խոսիմ, ի՞նչ պիտի տաս ինծի այդ 100 ստորագրություններու փոխարեն։
− Այսինքն իբրև փոխարինություն դրա՞մ կպահանջեք,– կմկմաց ուսուցիչը։
– Բնականաբար,– պատասխանեց Մեռոնսըզ Ճանիկ,– ես
