Էջ:Zabel Yesayan, Traveling of Murad.djvu/22

- Մեզ համար մեծ երջանկութիւն է ձեզ հիւրընկալել, ձեզ կը պահպանենք ամեն գնով, կըսէին:

Նստեցանք ու խօսեցանք և իմացանք նոր և տխուր լուրեր։

Նոյն օրը կուսակալը յայտներ էր Հաֆըքի հազարապետ Րիզա պէյին, թէ ինձի ոևէ բան չի սպառնար, եթէ երթամ յանձնուիմ. հազարապետը իմ բարեկամս էր, այդ պատճառով կուսակալը յանձնարարեր էր իրեն, որ զիս վստահեցնէ և համոզէ։ Միւս կողմանէ կառաւարութիւնը ղրկած էր Գրիգոր Տէրտէրեանը, որ իմ սանահայրս է, մօրս քով, որպէսզի զայն համոզէ և դրդէ, որ մայրս զիս գտնելով ղրկէ կառավարութեան։ Մայրս փորձուած և քաջ կին էր. մեր փոքր հասակէն իր զգուշաւորութեամբ և անվախութեամբ քանի՜ անգամներ մեզ ազատեր էր վտանգէ։

Մայրս կը պատասխանէ.

- Ես ոևէ տեղեկութիւն չունիմ. կառավարութեան թևը երկար է, կրնայ տղաս ձերբակալել, երբ որ ուզէ։

Գրիգորը վերադարձին հանդիպեցաւ Կառվայ գիւղը և մեր գիւղէն տեղեկութիւններ բերաւ։

Այն իրուկունը, որ ես Կովտունէն փախայ, զիս ձերբակալելու եկող ոստիկանները կը հեռագրեն. «Մենք բռնեցինք Մուրատը, բայց Կովտունի գիւղացիք հարիւրաւոր հոգիներով յարձակուեցան մեր վրայ և ազատեցին զինքը»։ Արդէն Կովտունի մէջ կային 40 ժանդարմաներ, ասոնց կուգայ կը միանայ Բրգնիկ գիւղի թապուրը և ակին գլուխէն, բարձրէն կը սկսեն հրացան արձակել, վախնալով, որ գիւղը պիտի դիմադրէ իրենց։ Յետոյ մեծ բազմութեամբ կուգան կը մտնեն մեր տունը, մայրս կը չարչարեն. եղբայրներուս կիները կը փախին, բայց մեծ եղբօրս կինը կը ձերբակալեն ու կը տանին. տունը կը խուզարկեն, կը գոցեն դռները, կը կնքեն ու կը հեռանան։ Մեր տնեցիները իրենց երեխաներով կը մնան թափառական, ամեն անգամ որ տուն մը իր դռները կը բանայ հիւրընկալելու համար զանոնք, ոստիկանները կը յարձակին, մարդիկը կը ծեծեն և ոչ ոքի թոյլ կուտան որ ոևէ ծառայութիւն ընէ իմ ընտանիքիս անդամներուն։

Այս բաները լսելով, ծանր տխրութեան տակ ճնշուած մէկ կողմ նստած կը խորհէի և չէի կարող խօսիլ, ամենքն ալ լուռ էին և երբեմն կը հառաչէին օ՜ֆ, օ՜ֆ… Ուշ ատեն լուր բերին, թէ Բրգնիկի հայ կաթոլիկ Մկրտիչ Ղարիպեանը, որ մասնակցած էր սուլթանին դէմ սարքուած մահափորձին, եկած է և կուզէ մեզ Տուզասար տանել։

Ուղղուեցանք գետին ափը. սայլը լծեցին. ցուրտը սոսկալի էր և