Վա՜տ ադաթներ ներս բերավ
Միր քաղկումը Եվրոպեն,
Քեփն ու սափեն դիփ կորավ,
Փընացավ էսղանցոբեն...
Ո՞վ էր տեհի մե մանեթ
Կախեթու գինու թունգին,
Մե աբասով էր առաջ, —
Էն էլ շատ-շատ խիստ թանկ գին:
Դե՜ արի դուն, իմ պարուն,
Կուշտ փուրով խմե գինի,
Ո՞վ կու դիմնա էդ մխսին,
Շուտով կուդր չի նընգնի:
Ու էնպեսդ էլ է լոքոն,
Յոցխալ, փիչխուլն ու զութխին,
Արնի գնով ծախում ին,
Ի՞նչ ձեռք կու տա միր խալխին:
Թե առնում իս, — էդքան փուղ
Դուն ի՞նչ սրտով պիտի տաս,
Թե չիս առնում, — ուփրո վատ,
Ձուկիցը պաս կու մնաս:
Միտս է գալիս վաղօրոք,
Ճիպինի — տղա Պոխրոն,
Ես, Ջանդակինց Թաթուխը,
Ի՞նչ մարդ էր էն օխերոն...
Մեկն էլ պաճո-Սոսիկոն,
Թուշինի-տղա Ճանճուրը,
Ու Կոճլո-Արտեմը՝
Մախոխի տղի պուճուրը:
Դիփ էլ ազնիվ քաղկըցիք,
Օջախի վուրթիք պատվավուր,
Չըկեր միր մեջ Շան-ճրաք,
Կռո կամ Ջոկ մոթրեվուլ:
Օրթաճալումը դիփունանքս
Նստիլ ինք Քռի ափին,
Ո՞վ կանա պատմել հիմա
Զողն ու սափեն միր քեփին…
Սազանդարնիր ունեինք`
Ամենքը՝ լավ-լավ տղա,
Նրանց համն էս ըժուկում
Ո՞վ է տըվի, իմ աղա:
Քեչալ-Դառչոն էր մեկը,
Ամենքը լավ կըճանաչեն,
Ո՞վ կարա ածել հիմա
Նրա թառն ու քամանչեն:
Ու էնպեսդ էլ Գիգոլին,
Երբ կոծեր իր դայիրան,
Սաղ աշխարքն արմըցած
Մտիկ կոներ իր վրան:
Ա՜խ, քոռ-Գաբոյի զուռնի
Գիտե՞ս ձենն ո՜ւր էր էրթում,
Սոլոլակում կը լսեիր,
Երբ նա կ’ոծեր Թելեթում:
Խոսրոենց Բաղդանոսի
Ո՞վ կոծե դիպըլիպիտոն,
Հեստի ղոչախ, մասխարա,
Օյինբազ էր էն կինտոն...
Չոփուրի — տղա Ծատուրի
Ճիանուրն ու սազը...
Հիմա ի՞նչ աշըղ կո’սե
Էն թուրքի մուխամբազը:
Մագրամ հիմա վուչ մեկը
Չեն մնացել էս աշխրքում…
Աստված օղորմի նրանց
Ամենքի էլ լիս հոքուն:
Նստիլ ինք Քռի ափին,
Լոբու տղա Յագուլը
Ղամբ է գցում, նավեմեն
Դո՜ւրս է տալիս փիչխուլը...
Ափին կրակ ունինք վառած,
Վրեն պղինձն է դրած,
Մե կողմից չալաղաջին
Շամփրով անում խորոված:
Մեկ կողմից էլ պղնձի մեջ
Ածում ենք սաղ ցոցխալը,
Դուն տե՜ս հիմա մեր տղորց
Քեփի, զովղի դիփ հալը...
Տկճուրներով լավ գինին
Շարած ունինք չուրս կողմով,
Ամպա՜ր ասա՜, ի՞նչ գինի, —
Լավ ռանգով, լավ համով:
Հազար-փեշեն ձեռից ձեռ
Պտուտ է գալիս պլպլուն,
Խմե՜ ու խմե՜ գինին,
Վուրքան կուզես, իմ պարուն:
Ծափ ինք տալիս, դե՜ ծա՜փ տուր,
Հարա՛յ հրո՛ց ղիժինա՜ ...
Ո՞վ չի ուզի էդպես քեֆ,
Գինի խմե, գըժանա:
Սազանդարնիրը զոռ ին տալի
Իրանց սազին, չոնգուրին,
Թուշինի տղեն խաղում է
Հեստի ղոչաղ լեկուրին:
Ի՞նչ գլուխդ ցավացնիմ,
Կարճն ասիմ, իմ պարուն,
Էհենց մինք սաղ մե շաբաթ
Քեփ արինք Օրթաճալում:
Էնդու էդնեն քաղկումը
Միր մխսը հեսաբ արինք,
Մե մինալթուն կես շայի
Ամեն մեկս փըսոն տվինք:
Հիմա ո՞ւր է էն վուխտը,
Գնա՜ց... մեկ էլ յիդ չի գա,
Վուր էլ էնպեսդ քեփ անենք,
Ո՞ւր է էն գինին... էն ձուկը...
Վադ ադաթնիր ներս բերավ
Միր քաղկումը Եվրոպհն,
Քեփն ու սափեն դիփ կորավ,
Փըչացավ էսղանցոբեն...
