Jump to content

Ծիծաղ (Տ. Գ. Փափազեան)

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից

ԾԻԾԱՂ

Քահանայն կը հարցնէ.— Երախայս ի՞նչ խնդրէ.

Կնկահայրն 10 տարեկան՝ կը մոռնայ տալիք պատասխանը, որովհետեւ նոյն միջոցին մանուկը գրկին մէջ սուր ճիչեր արձակելուն՝ զարմացած անոր կը նայի.

Քահանայն կը կրկնէ իւր հարցու մը.—Երախայս ի՞նչ խնդրէ.

Փոքրիկ կնքահայրը՝ շփոթած—Մայրիկին ծի՜ծը...

Մայրիկ մը իւր աղջկանը հարցուց,

—Նուա՛րդ, ամեն օր համար կառնե՞ս կոր,

—Այո՛, մայրիկս.

—Մայրենի լեզուդ կէս ըրի՞ր,

—Լմնցուցի պիլէ,

—Ուրեմն բե՛ր մէյ մը նայիմ,

—Ի՞նչը պիտի նայիս, բսօրը պիլէ չի մնաց։


Հրամանաւ Մէարիֆի