Հեռուն ծնում է թախիծ,
Հեռուն ծնում է երազներ։
Իսկ առանց արյուն
ոչ մի ճամփա չի հոսում։
Ես աշխարհում ամենուր կարող եմ
հասնել, միայն թե իմ ուղին դուրս չգա ինձանից։
Ծանր սպասման արցունքներ են
քարերը,
եւ բոլոր ծաղիկների տակ քնած պոետներ կան,
մի՛ պոկեք։
(Եթե բառերը չլինեին, համոզված եմ,
մենք ավելի լավ կհասկանայինք իրար)։
Մենությունը չի փարատվում անգամ ոչ մենությամբ։
Աստղերը կանչում են։
Իսկ լռությամբ բառը խորանում է։
Տխուր եղանակ՝ անհատակ անցյալ,
ծառերի ծանոթ մտերմաշրշյունև
քո ձեռքը մթության մեջ ինձ միշտ տեսնում է։ Եվ
առվի հետհասցեն ծաղիկներն են դարձյալ։
