Մարմար

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մարմար

Իվան Նիկիտին

Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի


Մարմար


Մենակ ընկած էր ամայի վայրում
Անշարժ մարմարը չոր մացառներում.
Անձրև օր նրան երկինքն էր թըրջում,
Ու վըրան միայն թըռչուններ հանգչում։
Բայց ահա մի օր արվեստագետին
Ցույց տվին այդ գյուտն։ Նա անշունչ քարին,
Նայե՜ց—ու իսկույն ոգևորության
Շողա՜ց աչերում հուրը սրբազան.
Առավ նա մարմարն, տարավ գործատուն,
Աշխատեց վըրան գիշերներ անքուն.
Կյա՛նք տվավ քարին ստեղծագործ ձեռքով…
Այդ օրից ամբոխն ապշած հայացքով
Դիտում է մարմարն, անխոս հիանում,
Եվ նրա առջև ծո՜ւնկ է խոնարհում։