Նա նստած էր...

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
← Հայ ուխտավորին Նա նստած էր...

Հովհաննես Թումանյան

 Խրճիթում →


ՆԱ ՆՍՏԱԾ ԷՐ...


Նա նստած էր դաշնամուրի առաջին,
Որպես երգի մի վշտացած դիցուհի,
Եվ, նըվագի հնչյուններով տըխրագին,
Այնքան ազդու պատմում էր վիշտն յուր սրտի,

Որ թվում էր այն հիացման ժամին ինձ,
Թե արցունքն էր հոսում տըխուր աչքերից...


1893
Ստացված է «https://hy.wikisource.org/w/index.php?title=Նա_նստած_էր...&oldid=20887» էջից