Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/294

Այս էջը սրբագրված է

Հի՞մ սգադէմ երերի աստ հանգստութիւնն
Հեծեն անտառք, խոխոջեն վտակք ինձ ձայն բարյեալ

Հառալանօք աղետալի և դառնագոյն։
Այլ^[1] կամովին տարայց զայս կիրս իմոց կենաց
Առ ի լինիլ քեզ ո՛վ Դաֆնէ իմ բախտաւոր,
Եւ ի խառնել երբեմն ընդ յայն ողբերգանացս
80 Զքո արտասուս ամենավճիտ և կաթնածոր։