Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/159

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

ԲԱԺԱՆՈՒՄՆ ՊԱՏՈԻԵԼԻ ՊԱՐՈՆ ԹՈՎՄԱՅԻ ՎՕՐՎԱՆԵԱՆ
ՅԸՆՏԱՆԵԱՑ ԻԻՐՈՑ։ ԱՅՆ ԻՆՉ ՅԵՏ ՈՒՎԵՒՈՐԵԼՈՅՆ
ՎԵՐԱԴԱՌՆԱՄ Ի ՏՈԻՆ, ՀԱՆԴԻՊԻ ԻՆՉ ԴՈՒՍՏՐ
ՆՈՐԱ Ի ՍՐԱՀ ՎԱՆՔԻՆ Ի ՏՕՆԻ ՍՈՒՐԲ
ՀԱԿՕԲԱՅ ՅԱՆԿԱՐԾ ԵԻ ՀԱՐՑԱՆԷ
ԼԱԼԱԳԻՆ ԶՀՕՐԷ ԻԻՐՄԷ
Ի 1837 ամի Ի 21 Սէպտեմբերի, Թիֆլիզ.



1 Ծնողական ընտանեկան սիրոյ չափ
Ո՞ կարէ ի կշիռ կամ ի բան
Սահմանել և զայն ջերմ գողտրիկ կապ
Ո՞ւմ հնար պարփակել ի սահման։

Արեգին ճառագայթ զուարթարար
Նորոգէ զառաւօտն ձմեռնային.
Մինչ կացեալ ծնողին վշտահար,
Պատրաստի թողուլ զքաղցր ընտանին։

Սիրելեաւյ խումբ առեալ զնովա:
10 Զգալով զանձկալոյն բաժանումն
Մորմոքին անսփոփ սուգ զգեցեալ
Բոլորին տալ նմա զհրաժարումն։

Դու մեկնիս ի յերկիր հեռաւոր
Ի մէնջ հա՞յր քաղցրագութ սիրական
Դու թողուս ի դառն սուգ զմեզ այսօր
Անց անես ի սահման բաց ական։

Զրկելով ի դիմացդ քաղց բագին,
Ի գրկացդ հայրական նազելի
Քեզ կարօտ տաւն ընտանի ցաւագին
10 Ո՜հ յամմէ առցէ զիւր զով սրտի։

Գայ գիջեր, առաւօտ, երեւկոյ
Փոփոխին ի բազում անցք մեր ի շրջան.
Ո՞ լիցի մեզ ներկայ ի մօտոյ
Մեզ հաղորդ տրտմութեան, խնդութեան։