Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
110
Զձեռան է ածեն զայն ծեր
Որ ի յերկնից դեռ իջանէ,
Առնուլ զփափագ իւր հայրենիս, օրհնել զկարօտ անբաղդ զաւակ:
Շրջեցան բազում ամք և պայմանք վերջացան.
Յորս դու գալ առ մեզ «ուխտեցեր» ,ասէ ցիս.
«Հեռացար աչաց լոյս, թողեր զմեզ ի վարանման
Մաշեցայ ծերունիս յուշ ածել զյոյսսդ սրտիս.
Մտի՛ր առ իս հոգւոյս խնդանք,
Թող զիս փարիլ զպարանոցաւդ.
Արտասուք եղերերգ այլ շօգնեա՛ քեզ յաստիս։»
120
Սոյն երեք անմարմինք շրջարկեալ աստ զինև
Հային յիս վարդագեղ, սիրակաթ իւր տեսլեամբք.
Ձեռն եդեալ յիմ վերայ տարփողեն ակներև
Միաձայն միաշունչ երկնանուագ իւր հնչմամբք.
«Լեր հայրենեաց հաւատարիմ,
«Լե՛ր ազգակցաց զավակ օրհնեալ,
Հովանի մեր լիցի քեզ պաշտպան անդ ի յամպս»։
Սլացէ՛ք սաւառնեալ անարատ դուք հոգիք,
Մի՛ թողուք զիս զրկեալս անտէրունչ յաշխարհի,
Զերախտիս, զձեր սէր, զհայրութիւն յերկրի աստ
130
Օրհնեցիր յարաժամ որքան եմ կենդանի.
Անմեռ, ի հոգիս անմահ ի միտս իմ
Անմոռաց պահեմ զքանքարս անկորուստ
Ել զանուն, յիշատակ, զձեր տապան պաշտելի։
Ո՞վ կարաց տնհնոյն դնել կարգ կամ օրէն.
Նա միայն քննէ զիւր վճիռ, զիւր հրաման.
Նա ի միում ակնթարթ հատանէ զթել աստէն
Խէթ նորա աչաց եւ թափ մի ոտին
Կամ շարժ մի մատանց կամ ծպուտ շրթանց.
140
Փշրեսցէ, մանրեսցէ զտիեզերս ի մի վայրկեան։
Գետնամած անկանիմ ես փոշիս աստ ի գուճ
Գրկհամբոյր ծնրադրեմ առ նորա պատուանդան.
Փառատրեմ ներբողեմ զգործ նորա անտրտունջ
Զնոր անուն տօնելի որում է հնարական
Զի ս փրկել, ազատել, սփոփել, դարմանել
Իմ վիրաց, իմ ցաւոց սպեղանիս պատրաստել
Ի բանդիէ զիս հանել և դգուել հայրանման.
|
|
