մտնել վրաց աշխարհը: Նաև այն վրացիները, որոնք փախել, ամրացել ու տեղահան են եղել երկրի ամուր վայրերում, լեռնախոռոչներում, դժվարագնաց տեղերում, ձմեռային ժամանակի ցրտի ու ձյան խստությունից ու սովի և այլ կարիքների նեղությունից չկարողացան դիմանալ ցրտին ու մնալ ամրոցներում, այլ դառնան իրենց բնակավայրերը՝ ձիընթաց տեղերը, որպեսզի դյուրին լինի պարսից հափշտակող ու ավարիչ զորքերին ձիով շարժվել և նրանց ավարի ենթարկել։ Հետագայում գործի կատարումը ըստ նրա նախապես արված խորհրդի եղավ։
Իսկ երբ վրացիները լսեցին շահի իրենց վրա գալու մասին, սկսեցին մտահուզվել դեպքերի ելքի համար: Երկու թագավորներն էլ մտածեցին իրար հետ միաբանվել, Լավասափը, որ Թիֆլիսի ու Քարքթլիի տերն էր, և Թամրազը, որ Կախեթի ու Գրիմի տերն էր, որպեսզի իրար օգնելով կարողանան պարսիկներին դիմադրել։ Այս պատճառով Լավասափն ու յուրայինները (մարդ) ուղարկեցին Կախեթ և Թամրազին կանչեցին Թիֆլիս միաբանության համար։ Իսկ Թամրազը բաժանման և երկատման վնասը շատ անգամ էր կրել. նաև պարսիկների պատաճառած վիշտն ու թշնամանքը, որ բազմիցս արել էին նրան, գիտեր և հոգաչափ հոժար էր միաբանության համար։ Այս պատճառով վեր կացավ եկավ Թիֆլիս: Սրա Թիֆլիս գալը անպատմելի ուրախություն պատճառեց Լավասափին և յուրայիններին։ Նրանք ուխտ ու դաշինք կնքեցին լինել միաբան ու միախորհուրդ, անձերը դնել իրար համար և մեռնել հանուն Քրիստոսի անվան։
Այս օրերին, երբ Թամրազը Թիֆլիս եկավ, շահի լրտեսները ինչ որ տեսան ու լսեցին, գնացին, լուրը տարան Շահ-Աբասին։ Եվ ընկած[1] սադայելի հոժարակամ կամակատար Շահ-Աբասը նյութ քաղեց սրանից. նորագյուտ հնարներ է ստեղծում քրիստոնյաների թագավորության կործանման ու երկպառակության համար։ Քանզի մինչ իր բանակով տեղավորված էր Գանձակ քաղաքում, այստեղից էլ սկսեց գայթակղիչ ու խաբեբայության նամակներ ուղարկել, ինչպես
- ↑ Ընկած սադայելը սատանան է, որին իբրև թշնամու ըստ ավանդության աստված երկնքից ցած գցեց։
