Ի՞նչ ես կատաղել անմեղ արարքից...

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Վերջին խոսք «Ի՞նչ ես կատաղել անմեղ արարքից...»

Հովհաննես Թումանյան

«Ես նայում եմ. իմ առջև...»


* * *


Ի՞նչ ես կատաղել անմեղ արարքից,
Միամիտ ամբոխ, ես ի՞նչ արեցի.
Ուզում ես անհետ քշել աշխարհքից,
Որ ես իմ պարտքը միայն կատարեցի։

Արժանավորի առաջ խոնարհած
Ես պատարագ եմ մատուցանում,
Եվ չար նախանձից ահա կուրացած
Դուն ինձ քարկոծել ես ցանկանում։

Հապա քո աստվածը որտե՞ղ է բնակվում,

Այնտե՞ղ արդյոք, ուր դուն էլ չըգիտես,
Նա՞ է որ միայն սարսափ է զարկում,
Այդպիսի աստված ո՞վ քարոզեց քեզ։

Միամիտ ամբոխ, մոլորված ես դուն,
Ես անգիտությամբ կուռք չըպաշտեցի.

Ես այն մարդու մեջ տեսա աստըծուն,
Ահա թե ինչու երկրպագեցի։


1889