Տխո՜ւր գիշեր, տրտո՜ւմ գիշեր. Վիշտս ու ես ենք արթուն մենակ Եվ ուզում ենք մի լավ հիշել, Թե ո՛րտեղից իրար գըտանք։
— Ասա՛, իմ վիշտ, իմ սև թախիծ, Ա՛յ անբաժան կյանքիս ընկեր, Դու ո՞ր օրից կամ ո՞րտեղից, Ի՞նչ դեպքով ես ինձ հետ ընկել... Ու գալի՜ս են սև-սև հուշեր...
Տըխո՜ւր գիշեր, տըրտո՜ւմ գիշեր...
