Գիրք ճանապարհի
Գիրք ճանապարհի
Պատմության քառուղիներով
[խմբագրել]- Պոեմներ
- Սասունցի Դավիթը
- Պատմության քառուղիներով
- Դեպի լյառը Մասիս
- Մահվան տեսիլ
- Զրահապատ «Վարդան զորավար»
- Գալիքի որմնադիրները
- Համայնական դաշտերի սերմնացաններ
- Գովք խաղողի, գինու և գեղեցիկ դպրության
- Նորք
- Աքիլլե՞ս, թե՞ Պյերո
- Տաղեր և խորհուրդներ
- Տաղ սիրո ձոնված ապագայի պարմանիներին
- Տաղ եկվորներին ողջունելու համար
- Երկրորդ տաղ եկվորների համար
- Տաղ ձոնված խիզախ ճանապարհորդին
- Տաղ հիվանդների համար
- Տաղ ձոնված գրքերին
- Տաղ ձոնված մանրանկարիչներին
- Տաղ՝ ձոնված բնությանը
- Տաղ՝ ձոնված մեռյալներին
- Յոթը խորհուրդ քաղաք կառուցողներին
- Ուղերձ մեր հանճարեղ վարպետներին
- Յոթը խորհուրդ գալիքի սերմնացաններին
- Յոթը խորհուրդ գալիքի երգասաններին
Արվեստ քերթության
[խմբագրել]- Սոնետ (Դժվար, դժնի տենդով գրել եմ ես երգերըս)
- Nostalgia
- I (Երազում եմ ես լուսավոր մի գետ)
- II (Այն ափերում, ուր դու, — օ, տարիներ առաջ)
- Թումանյանի երգերը
- Գիշերային պահերն այս քո
- Կարծում են նոքա, թե մի օր քո երգին նվազում կգա
- Եթե փակվեն հավիտյան աչքերդ այսօր
- Ինչ ունեցել է ժողովուրդը քո
- Դու գիտես, որ քո մատյանն այս վերջին
- Մոնումենտ
Գիրք իմացության
[խմբագրել]- Ռուբայիներ
- Այսպես՝ այս ժամին եկավ և մոտեցավ քո ոգուն
- Ո՜վ իմաստուն, այդ շեփորով չի՛ դատարկվի այս կաթսան
- Դո՜ւ ես միայն և միայն դու, ո՜վ պայքարող դու ոգի
- Այս խոհերի, այս գրքերի, այս մտքերի աշխարհում
- Մեր քերթությունը՝ մեր դարի ընթացքի հետ միասին
- Դու Տերյանից սովորեցիր լսել տրտունջը ոգու
- Ա՜խ, շռայլ է լինում ոգին — լոկ մի՛ անգամ իր կյանքում
- Չի՛ շղթայվի մարդու ոգին ոչ մի կապով արտաքին
- Ամեն պոետ՝ գալիս՝ իր հետ մի անտես նետ է բերում
- Եղե՜լ է երբ, որ քո մտքում հուրհուրացող խոհ մի խոր
- Զգում ես, որ՝ անհուն ու խոր՝ ինչպես մի հանք անսպառ
- Առուներով, գետակներով, վտակներով անհամար
- Խոհն անդադրում է կուտակվում, անկշռելի ու անտես
- Նրանք գալիս են միշտ լուռ, պատահաբար ու անձուկ
- Ո՜վ իմանա, ե՜րբ է մարդ դառնում այսպես իմաստուն
- Հե՜յ, անցյալի երգասաննե՛ր, որքա՜ն եք դուք երազել
- Արևմուտքում, Գուտենբերգի հայրենիքում հարազատ
- Ո՜վ երգիչներ մեր մե՜ծ երկրի, եղե՛ք զգաստ ու արթուն
- Ո՜վ Արևմուտք, որ դարերով հայրենիքն ես եղել մեծ
- Հորիզոնի վրա կրկին ամպեր են մութ ծանրանում
- Վերջին անգամ պատմությունը, մի թռիչքով գեղեցիկ
- Չի՛ ընթանում սակայն երբեք պատմությունը դեպի ետ
- Մենք քանդեցինք. կործանեցինք աշխարհը հին իր հիմից
- Պատմությունը տվել է մեզ ուսուցիչներ երեք մեծ
- Դիստիքոսներ
- Մա՛րդ, բարձրախոհ դու եղիր, պայքարի՛ր դարիդ առընթեր
- Սի՛րտ, քնքշությո՛ւն, սանտիմե՛նտ, — ե՛րգ, և՛ ցնորք, և՛ թախիծ
- Երգդ թեթև էր, — ասում ես, — և կյանքդ միայն դժվարին էր
- Նուրբ էր արվեստդ, չքնաղ, — բայց — մեր դարում հարկավոր էր
- Կա Մեծարենց, կա Տերյան, — և բազում ուրիշ պոետներ կան
- Մեր պատմության դառնաշունչ, չար ու խորշակ գիշերում
- Վարժ ու հմուտ վարպետներ, ճորտ հանճարներ անանուն
- Երգը այնժա՛մ է միայն քերթողի՛ց իր և դարի՛ց իր անցնում
- Ինձ զազրելի՛ է ընդմիշտ այդ խղճուկ, գավառցի վիպասանը
- Ո՛չ ակունքները Դելփյան, ո՛չ կախարդանքը Պանի
- Այգը բացվեց աշխարհում, երբ դու դեռ քերթող էիր լոկ
- Վա՛ղ արթնացիր, սերմնացան,— այս պատվերը հնո՛ւց քեզ տրված է
- Դու այս մեծ այգում բարձրացար.— ունեցի՛ր աչքեր սրատես
- «Փոխելն է կյանքը կարևոր» — բարբառել է մեր մեծ Ուսուցիչը
- Ո՜վ միամիտ երգիչնե՛ր, որ կարծում էիք, թե դո՛ւք եք
- Ո՜վ հանճարեղ Առաջնորդ, ես գիտեմ, որ հատու քո կամքը
- Դու հասկացար, որ ահեղ այս պայքարը՝ կյանքը փսխող
- Այս պայքարո՛ւմ ստացար դու խոհեր, եռանդ ու կորով
- Ձիրք՝ քեզ Իրա՛նը տվեց, խոսք՝ Նայիրին հնամյա
- Դո՛ւք դարձրիք ինձ հարուստ, և լցրիք ավյունով հեգ ոգին իմ
- Ի՛նչ որ գտնես այս գրքում, ի՛նչ մտածմունք ու խորհուրդ
- Քn հանճարո՛վ բարձրացար դու դարից քո, կյանքից, քեզանի՛ց իսկ
- Երբ փոթորիկը պայթեց — ամպրոպից սարսեց Իմաստունը
- Քո դարի մեծագույն առաջնորդը քեզ ասաց տեսնելիս
- Դե՛մ ելան իրար մի անգամ — հանճարեղ պոետն ու ռազմիկը
- Հասկացա՛վ ռազմիկը, որ դու — իր կոփած աշխարհի մարգարե՛ն ես
- «Ո՛չ կա միջուկ առանձին, ո՛չ կեղև — դրանք միասին են»
- Դու ձգտում էիր դաշնության, երբ անդա՛շն էր շուրջդ կյանքը
- Մեծ դաշնությունը ոգու — դո՛ւրսը, կյանքո՛ւմ է կոփվում
- Սեր, և՛ պայքար, և՛ քնար,— միասի՛ն եք դուք, միասի՛ն եք
- Կարո՞ղ ես քեզ կոփել այնպես, որ քո մեջ ամփոփես անցյալը
- Ո՜վ հանճարներ վիթխարի,— Դանթ, Հոմերո՛ս, Ալեքսա՛նդր
- Ուզո՞ւմ ես բարձրանալ քո դարից.— ուրեմն ոգով դու պիտի
- Ֆավն, ու նիմփեր, ու սրինգ,— երգ և տավիղ քաղցրաձայն
- Դա՛փնիս ու Քլոյա... Հիմա — մեզ համար մեռած մի լեգենդ է
- Ո՜նց իմանար Հոմերոսը, որ — կործանվի երբ Տրովա՛դան
- Դու արձագանքն ես լսում այսօրվա մարտերում խոսքերի՛ այն
- Ո՛չ Աքիլլեսը մարմար, ո՛չ լուսե Պատրոկլը, ո՛չ Ուլիսը
- Ա՜խ, արթնանում է հաճախ ձևը — մեռած համարվող
- Դուք սավառնում էիք վեր, կյանքը՝ տավիղ անվանում
- Ո՜վ երգասան այսօրվա, առընչի՛ր հնին, թե կարող ես
- Ո՛վ կամենում է, որ իր ծնունդից սկսվի այս կյանքը
- Մի՛շտ էլ կենտրոն է եղել մարդը կյանքում — և կարծել է
- Լա՛վ իմացիր, որ եթե դու ուզում ես մի օր չտևել
- Շա՜տ էր հարուստ խոհերով, հույզերով ու հրով իմ դարը
- Քո ժամանակը ուներ խոհ — ամենի՛ց ավելի
- Շա՜տ գաղտնիքներ բացվեցին, որ երեկ դեռ մթին հանելուկ էր
- Խոր ու խրթին խնդիրներ, որ երկնում էին հանճարները
- Ա՛յն, որ մտքով ձգտեցիք դուք հասկանալ ու հայել
- Դու կարո՞ղ էիր ըմբռնել, որ հարցը «էության և ձևի»
- Դարը մեզ մուրհակ է տալիս,— բայց այդ փակ մուրհակի հատուցումը
- Բեյթեր
- Ո՜վ երգասան, կյանքդ եթե երգ ու գինի էր
- Դու ասացիր՝ հող կդառնան շահ ու նոքար, Հաֆի՛զ
- Կյանքի իմաստը գինու ու ջանի մեջ դու փնտրեցիր
- Ոսկեզօծել է բազում շահերի քո շահիրական ջանքը, Ֆիրուսի՛
- Շահնշահերի արշավանքների գովասանքը բորբ
- Խոսքդ եղավ զառ ու զառբաբ, Սայա՛թ-Նովա
- Ոսկե բառեր, անգին քարեր, լալ ու գոհար շարել ես դու
- Ո՞ր շահն ունի այդքան ոսկի ու անգին քար, Սայա՛թ-Նովա
Զանազան բանաստեղծություններ և թարգմանություններ
[խմբագրել]- Պատգամ
- Մեր լեզուն
- Անվերնագիր (Ես սիրում եմ նրանց, յուրաքանչյուր անգամ)
- Անվերնագիր (Նրանք գալիս են անտես ու աննշմար)
- Ես կարդում եմ նրան ու ասում․․.
- Նա մեծ էր հողո՛վ, արյունո՛վ...
- Նա մեծ էր ավելի, քան եղավ...
- Նա եկավ Հյուսիսից։— Ճորտերի փրկության...
- Ե՛լ, բարձրացի՛ր դագաղից և կրկի՛ն երևա աշխարհին
- Նայիրյան արև՜ն էր քո մեջ՝ լենինյան հրով ճառագած
- Նա սիրում էր մեռնող քաղաքների տենդը
- Արյուն է եղել աշխարհում։— Եղել է եղեռն ու կռիվ
- Անվերնագիր (Մե՜ծ է մեր դարն, ինչպես օվկիան, և օվկիանում այդ անհուն)
- Խաչատուր Աբովյանի արձանին
- Գյոթեից (Բարեկա՛մ, անխախտ հասկացի՛ր դու սա)
- Պատասխան Գյոթեին
- Ակրոստիքոս (Արեգա՛կ, օվկիան զորության)
- Ակրոստիքոս (Արևի նման բոցվում է)
- Անվերնագիր (Չկա՜ քեզ պես սիրուն մանկիկ)
- N. N․ (Դու մեր մեջ ամենից կրտսերն ես)
- Մակագրություն մի գրքի վրա
- Մակագրություն մի գրքի վրա
- N. N․ (Ա՛յր խեղճամիտ, որ հասած օր ծերության, մի կտոր)
- Heinrich Heine
- Հայնեին
- ԳՅՈԹԵԻՑ
- Անակրեոնի գերեզմանը
- Զգում եմ խնդուն՝ դասական հողով եմ կրկին
- Անակրեոնի գերեզմանը
- Թափառականի գիշերային երգը (Առաջին վարիանտ)
- — » — — » — (Երկրորդ վարիանտ)
- — » — — » — (Երրորդ վարիանտ)
- Վենետիկյան էպիգրամներից
- Մատըռվակ
- Երգ և քանդակ
- Պինդ և ամուր
- ՊՈԻՇԿԻՆԻՑ